چه باید کرد‌(۲)

شنبه گذشت و خون جاری شد.

شدّت برخورد نیروهای نظامی و ریختن خون مردم بی دفاع درد آور است. ادامه این مشی راهپیمایی برای مردم هزینه بر و خطرساز شده است. مهم تکرار راهپیمایی ها نیست. مهم زمزمه وجود راهپیمایی های آینده است اگر به درخواستهای میرحسین توجه نشود. مهم نفس راهپیمایی نیست مهم نفس اعتراض و نفس اعلام آمادگی در حمایت از میرحسین است.

۱- ای کاش رسم شعار نویسی دیواری احیا میشد. اعتراض خودمان را به گوش دیوارها برسانیم، شرفشان از مسلسل به دستها بیشتر است.

۲- بیّانیّه های میر را بسیاری نخوانده اند. اگر دستتان میرسد پرینت کنید و پخش کنید. حفظ کنید و پیامش را دهان به دهان کنید. به خصوص در جنوب شهر.

۳- دست از الله اکبر شبانه برندارید. چراغهایتان را خاموش کنید و به پشت بامها بروید.

۴- از امروز با رعب راهمپیمایی ۱۸ تیر را در دل رژیم بلوا کنیم.

به گوششان برسانید حساب همه جایش را کرده ایم اگر کوتاه نیایند:

برای آنکه نتوانند نیروهایشان را متمرکز کنند در یک نقطه، درهمه میدانهای مهم شهر قرار میگذاریم‌:‌ انقلاب - آزادی - صادقیه - ونک - رسالت - پونک - هفت تیر - بعد از متمرکز شدن همه به سمت خیابان آزادی-انقلاب حرکت می کنیم.

روی زمین هر میدان شهر که تسخیر می کنید وسیع رنگ نویسی کنید. نیازی به درگیری با پلیس نیست. مهم اعلام حضور ماست. وقت زیادی نمیگیره یک سطل رنگ رو با تینر و گازوییل حل کنید (که اسفالت رو حل کنه - اگه راه دیگه بلدید که رنگ روی اسفالت سریع خشک بشه کامنت بگذارید)‌ بریزید کف خیابون. سعی کنید یادگار حضورتان را ثبت کنید و بعد میدان را ترک کنید.

شعار نویسی تا ۱۸ تیر:

۱۸ تیر انقلاب - آزادی - صادقیه - ونک - رسالت - پونک - هفت تیر

استقلال آزادی جمهوری اسلامی

تا احمدی نژاده هر روز همین بساطه

رضایت ما رضایت میرحسین

سعی کنید شعارها حول تکرار انتخابات و توجه به درخواستهای میرحسین باشد و به مسایل کلی تر نپردازید. سعی کنید مضمون شعار برای نظام قابل اجرا باشد تا بر اثر فشار برایشان قابل پذیرش باشد.‌ از مرگ بر دیکتاتور و شعارهای مشابه دوری کنید. شعارهای غیر قابل اجرا (مثل نه به رهبر یا مرگ بر جمهوری اسلامی) فقط هزینه سازند.

سعی کنید قبل از ۱۸ تیر از ابعاد راهپیمایی وحشت زده شوند. انشالله نیاز به راهپیمایی نشد! تا ۱۸ تیر وقت زیاد دارند که به فکر چاره باشند. بدانند که اگر شد خون برای ازادی. هیچ جای دنیا بی هزینه حق گرفتنی نیست.



اگر راهپیمایی می روید با پلیس درگیر نشوید. اینها توصیه هایی است که ما به آن فکر کرده ایم. ایده ها و افکارتان را به ما ایمیل بزنید:

قبل از ورود به محل اصلی تجمعِ‌، به دسته های کوچکتر در محلی خارج ازتجمع بپیوندید. تا متمرکز نشدید به سمت محل اصلی حرکت نکنید. قبل از حرکت به سمت محل اصلی و درگیری، مکان امنی خارج از محدوده پلیس را برای متمرکز شدن بعد از درگیری با گارد تعیین کنید. به محض حمله گارد فرار کنید به سمت محل قراری که از قبل تنظیم کردید. دوباره متمرکز شوید و باز به محلهای اصلی نزدیک شوید. با پلیس درگیر نشوید.


ابتدا خارج از محل اصلی در مکان امن سعی کنید دو دسته جداگانه باشید. برای دسته ها فرمانده مشخص کنید. با فرمان فرمانده همگی فرار یا حمله کنید. با دو دسته شدن، دسته کوچک اول به سمت گارد نزدیک می شود و با حمله گارد فرار می کند. با متفرق شدن گارد در تعقیب دسته اول، دسته بزرگ تر دوم از مسیر دیگری میدان را در اختیار میگیرد.

در صورت متفرق شدن جمعیت به محل قراری که قبلا بین گروه مقرر کرده اید مراجعه کنید. اگر لازم شد بین خودتان افراد مشکوک را به دنبال بی سیم یا اسپری اشک آور بازرسی کنید. اجازه ندهید لباس شخصی ها بین شما محل قرار تمرکز بعد از فرار را متوجه شوند.

محلهایی مثل بلوار کشاورز محل فرار و جمع شدن مجدد خوبی است. وجود پارک لاله و جوی میان خیابان دسترسی موتور ها و گارد را به یک طرف خیابان از طرف دیگر و فرار از دست گارد محدود می کند. همین طور طول اتوبان کردستان از تقاطع جلال آل احمد تا همت، به خاطر کوچه های فرعی به اتوبان که قابل عبور توسط وسیله نقلیه نیست ولی برای عابر پیاده قابل دسترسی است و خانه های اطراف برای ضبط تصاویر و دسترسی به امیر آباد - کارگر - فاطمی - جلال آل احمد. محل های مناسب نزدیک هر میدان را قبلا شناسایی کنید.
.