18 تیر - توفانی و غیر قابل کنترل - پنج منطقه اصلی تهران

دوستان گرامی

موسوی و افراد دیگری که گوشتشون مستقیما زیر دندون خامنه ای است نمی تونند در مورد 18 تیر حرفی بزنند یا هماهنگی بکنند. خودمون بین هم باید هماهنگ بشیم و بیش از همه این بار روی دوش شما دوستانی هست که نفوذ بیشتری دارد حرفهاتون

دو نکته هست

یکی اینکه همین الان باید در مورد 18 تیر حرف بزنیم. هدف که این نیست که دور روز قبل یک برنامه ای اعلام بشه و مردم رو بکشونیم تو خیابون و زخمی و کتک خورده بدهند. هدف اینه که رژیم امروز بفهمه این بلوا تمومی نداره اگر کوتاه نیاد. لذا خیلی مهمه که از امروز در مورد یک برنامه خیلی توفانی مثل بهمنی که رو سرشون خراب میشه اگر کوتاه نیان و به حرف مردم توجه نکنند صحبت کنیم.

دوم اینکه متاسفانه جو هیجانی و عطشی که برای خبرهای تازه وجود داره اجازه نمیده روی برنامه های بلند مدت تر تمرکز بشه. پیشنهاد برای برنامه 18 تیر راهپیمایی در چند منطقه تهرانه به صورت همزمانه که امکان تمرکز بسیج وجود نداشته باشه و حضور در راهمپیمایی هم با توجه به مختل شدن امکانات حمل و نقل و ترافیک در روز راهپیمایی برای مردم اسون باشه

اگر 18 تیر مجبور به حکومت نظامی نشند ما باختیم. بهترن گزینه اعلام رسمی ترسیدن اینها و حکومت نظامی است. هم هزینه مردمی اش پایینه و هم قدرت در هم کوبیدن قداستشون. هدف ما باید به سمتی باشه که امروز با ارائه برنامه هایی که غیر قابل پیش گیری باشند مجبورشون کنیم اعلام حکومت نظامی کنند. لکه ننگ کامل میشه و رنگ حرکت از بحث بر سر تقلب مستقیما به سمت آقای خامنه ای منتقل میشه

یک نقشه کامل گوگل برای راهمپیایی در چند منطقه تهران با ذکر محلهای دسترسی اماده کردیم در این ادرس

http://chebaayadkard.blogspot.com/2009/06/18.html

متاسفانه اون وبلاگ تازه تاسیسه و برد کافی نداره. به کمک شما و دوستان مثل شما که نفوذ بیشتری دارند خیلی نیاز هست برای اینجاد هماهنگی بین مردم.

پیشنهاد من اینه که همه وبلاگ نویسهایی که نفوذ کافی در فضای وب دارید همزمان برنامه 18 تیر رو به صورت پیشنهاد مشترک یا پیشنهاد یک شهروند که شما پسندید اعلام کنید

مسیر های برنامه رو من با دقت تنظیم کردم که امکان فرار از کوچه های زیاد برای مردم فراهم باشه و منطقه نسبتا مسکونی باشه و امکان فیلم برداری از خونه ها میسر باشه. بعلاوه استفاده از گاز اشک اور هم در مناطق بیشتر مسکونی سخت تره

برای روز برنامه پیشنهاد سبز کردن کف خیابونها با رنگ سبز هست. اینطوری لازم نیست مردم زیاد در یک میدان بمونند و قبل از متفرق شدن می تونند کل میدون را مارک کنند


امیدوارم درنگ نکنید. فضای وب به هدایت شما ها نیاز داره. وقت تنگه. اگر این فضا بخوابه دیگه برگردوندنش خیلی سخته. صدای شما خیلی مهمه و به مردم برای توجهی که بهتون میشه مدیونید

راهپیمایی 18 تیر - پنج منطقه تهران - ۴ تا ۶ بعد از ظهر

هدف ما باید ترسوندن رژیم قبل از راهپیمایی باشه که کوتاه بیان، نه نزدیک روز راهپیمایی بهشون هیچ فرصتی به جز برخورد سنگین با تظاهرات برای جلوگیری از تجمع مردم ندیم. وقتی 50 تیروی ویژه در مقابل یکصد هزار نفر می ایستند می توانند با آنها مقابله کنند ولی وقتی 5 نیروی ویژه مقابل هزار نفر بایستند پا به فرار خواهند گذاشت . جو روانی چنین برنامه ای بسیار مفید خواهد بود. همین امروز باید برنامه های ما برای 18 تیر نقل صحبت اینترنت بشه که باعث بشه رژیم کوتاه بیاد. وگرنه هیچ ارزشی نداره یک شب قبل بحث داغ بشه و چه کنم چه کنیم بگیریم و اخر سر مردم رو بکشونیم جاهای پراکنده و خدای نکرده براشون دردسر درست کنیم.

وعده ما ۱۸ تیر ۱۳۸۸ در پنج منطقه اصلی تهران:

مرکز تهران در نزدیکی سفارت روسیه - میدان فردوسی.

مسیر شماره ۱ - خیابان ستارخان - میدان صادقیه

مسیر شماره ۲- خیابان مولوی - میدان رازی

مسیر شماره ۳ - خیابان رسالت - حد فاصل میدان رسالت (مسجد الرسّول) و دردشت

مسیر شماره ۴ - خیابان میرداماد - تقاطع مدرس

فایل متنی مسیرها (برای پرینت)


نقشه گوگل مسیرها

ایده های خوب برای بچّه های خوب

۱- ایمیل، شماره فاکس و تلفن، و آدرس شرکتها و اداره های دولتی شهرهای مختلف را با جستجو در اینترنت (مثلا در گوگل: شیراز شهرداری) پیدا کنیم. از ایمیلها یک لیست درست کنیم و دست به دست کنیم و لیست رو گسترش بدیم. به همین ترتیب از شماره ها فاکس و آدرس ها. روزنامه اینترنتی یا خبرنامه های دیگه ای که بدستمون میرسه را به ایمیل شرکتها بفرستیم، یا پرینت کنیم و ناشناس به ادرس شرکت پست کنیم، یا از خارج کشور به اداره ها فاکس کنیم (فکس ایده دانشجوهای چینی بود در ماجرای میدان تیانانمان جستجوی ایمیلها ایده این وبلاگ بود)

۲- هر جمعه بادکنک های سبز به هوا بفرستیم. به جای بادکنک می تونید کیسه پلاستیکهای زباله خانگیرو که آسونتر باد میشوند با گاز شهری پر کنید و چند تا چند تا با هم به هوا بفرستین.

۳- هر شب با صدای رسا روی پشت بام الله اکبر بگوییم.

۳- با لباس سبز به سخنرانی ها و تجمع های رسمی دولتی (مثل برنامه مسجد قبا برای بزرگداشت شهادت آیت الله بهشتی در ۷ ام تیر) برویم.

۴- روزنامه های اینترنتی یا خبرنامه هایی را که بدستمون میرسه چاپ کنیم و در تاکسی، اتوبوس، پارک شهر جا بگذاریم. یا شبانه زیر در پارکینگها بیاندازیم.

۵- موبایل دوربین دار تهیه کنیم. کلیپها و ویدئو های تظاهرات رو برای روحیّه دادن به بقیّه بلوتوث کنیم. از صحنه هایی مثل تخریب اموال عمومی به دست پلیس مخفیانه فیلم تهیه کنیم.

۶- دیوار نویسی در خیابانهای پر رفت و آمد. با مقوا برای متن شعارها الگو درست کنید و با اسپری روی دیوارهای دولتی یا عمومی یا کف خیابان هک کنید.

۷- از در و دیوار دستشویی اداره و مکانهای عمومی برای پخش وعده های تظاهرات واقعی و خبرهای دست اوّل (به جای فحش دادن) استفاده کنیم.

۹- در تظاهرات ۱۸ تیر یا موارد مشهور مشابه شرکت کنیم. همه روشهای بالا یک طرف، شرکت در تظاهرات طرف دیگر. بدون تظاهرات حتّی اعتصاب سراسری سبزها به دلیل وجود ۱۰ میلیون غیر سبز و وضع اقتصادی ضعیف عمومی کارساز نخواهد بود.

۱۰- ایده های خوب گوشه کنار را یکجا جمع کنیم و به بقیّه منتقل کنیم.

۱۱- آنها که کمی جرات بیشتری دارید و صدایتان به صدایی میرسد از لفّافّه نویسی خوب استفاده کنید. به خصوص اگر دستی در روزنامه ها دارید. این متن مسعود بهنود رو ببینید. هیچ اسمی از خان و رهبر و غیره نبرده. امّا منظورش را من و شما می فهمیم. هیچ ایراد حقوقی مستقیمی هم نمی شود به متن گرفت. زمان شاه کارهای هنری، کتاب و مجسمه و غیره، با مفهوم پنهان چنان فراگیر شد که اداره سانسور به زحمت بزرگی افتاد و مجبور بود عملا در «هر» متنی دنبال کلمه های مشکوک بگردد.

ما شما را مسوول خون هم وطنان،‌ تضعیف نهاد ولایت، و کشور میدانیم

نامه وارده: (می توانید با کامنت حمایت خودتون رو از متن نامه بیان کنید)

رهبر جمهوری اسلامی ایران، جناب آقای آیت الله خامنه ای

با سلام

حتما جنابعالی بیش از هر کسی از وضعیّت نگران کننده فعلی کشور مطّلعید. خون هم وطنانمان از هر دسته ای و گروهی به زمین ریخته است، مردم در خانه خود از تهاجم به حریم خصوصیشان در امان نیستند،‌ و در خیابانها احساس امنیّت نمی کنند. ادامه انشقاق بین گروهای سیاسی، مردم، و نخبگان، آینده ی متعالی ایران را تهدید می کند، و ارکان جمهوری اسلامی، که با از خودگذشتگی و به قیمت خون پدران ما و برای نجات فرزندانشان از ستم استبداد بنا شده بود، هم از جنبه جمهوریت و هم از جنبه اسلامیّت خدشه دار شده است. ما، جمعی از فرزندان این مرز و بوم عزیز با سلایق متفاوت که در پناه امنیّت جمهوری اسلامی ایران مشغول به تحصیل در زمینه های مختلف برای اعتلای میهن گرانقدرمان ایران بوده ایم، مقصّر اصلی شرایط بوجود آمده و عواقب آن را شخص جنابعالی میدانیم، و مصرّانه خواستار جبران قصور برای دفع شرّ و تهدید از دستاورد گرانبهای پدرانمان هستیم.

به باور ما، دخالت طرفدارانه شما در خطبه های اوّلین نماز جمعه بعد از انتخابات بی جهت سرنوشت اعتراضهای موجود به انتخابات را به جایگاه ولایت گره زد و موجب تحریک حامیان شما به اعمال خشونت و ریختن خون گروهی از خواهران و برادران دینی ما شد. سخنان عجولانه و جانبداری صریح و غیر ضروری جنابعالی موجب تشدید نا امنی و نارضایتی در روزهای بعد شد، و حل مسالمت آمیز مسائل اخیر را با مشکل اساسی مواجه کرد. به چه دلیل و با چه حقّی و بر مبنای کدام اصل شرعی یا قانونی با جانبداری بی مورد از یک گروه، جایگاه و مقبولیّت عمومی ولایت در نظام سیاسی ایران را دچار تهدید کردید؟ ما شما را مقصر و مسوول ایجاد تهدید و تضعیف فلسفه ولایت در نظام سیاسی ایران و ریخته شدن ناحقّ خون هم وطنان مسلمانمان می دانیم.

نشاط و بلوغ سیاسی پس از گذشت سه دهه به مرحله ای متفاوت رسید و حضور بی سابقه هم وطنانمان از هر سلیقه و تفکّری نویدبخش آغاز برهه ای جدید در تثبیت ارکان جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظام سیاسی مورد تایید عموم بود. دستاوردی که اهمیّت آن در امنیّت، اقتصاد، و جایگاه بین المللی کشور عزیزمان بی بدیل است. با چه حقّی با سخنان طرفدارانه، بی اعتنایی، و غیر قانونی خواندن اعتراضهای مسالمت آمیز مردمی اساس اعتبار انتخابات را در اذهان بخش کثیری از وارثان بر حقّ انقلاب دچار شبهه نمودید؟ چرا به جای حفظ بی طرفی، توجّه به اعتراض سه نامزد از چهار نامزد، و اعتماد سازی با جانبداری و بی اعتنایی نسبت به گروه معترض زمینه ساز کاهش مشارکت و حتّی تحریم انتخابات آتی توسط گروه کثیری از هم وطنان گشته اید؟ ما شما را مقصر و مسوول تضعیف جمهوری اسلامی ایران با دامن زدن به یاس مردم از نتایج شرکت در انتخابات، این اصل پشتوانه انقلاب، می دانیم.

برخورد خشن گروهی از حامیان شما زبان دلسوزان ولایت را به تنگ آورده است. دلسوزان و وارثان انقلاب امروز زبان نصیحت را به واسطه تهدیدهای گروهی که شما از آنها حمایت می کنید در کام گرفته اند. درنگ نکنید که در میان اطرافیان شما، آنها که طمع به پست و مقام نبسته اند و نگران جایگاه ولایت و آینده جمهوری اسلامی ایران هستند سخنرانی ها و موضعهای اخیر شما را به نفع آینده نظام و جایگاه ولایت نمی دانند. اصل ولایت از ترجیحات شما مستقل است. به باور ما، بسیاری از اطرافیان شما هزینه کردن جایگاه ولایت را برای پیشبرد ترجیحات شخصی مضرّ به فلسفه ولایت می دانند و از شما گله مندند. حال آنکه خشونت طاغوت مأبانه زبان دلسوزان را به لکنت انداخته است. این خلاف منش علی (ع) و راهبران حقیقی جامعه اسلامی است.

ای ولی امر مسلمین جهان، حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، دام ظلّه العالی، رهبر معظّم انقلاب اسلامی ایران، شما را هرگز از اطاله این القاب نگران ندیدیم. چه شباهتی است میان «ولی امر مسلمین جهان» و لفظ ساده «امام خمینی»؟ مگر ما یا شما یا حامیان شما واقف به تفکرات موجود در میان مسلمانان جهان، اعّم از شیعه و سنّی، نیستند؟ کجاست مخالفت حاکم عادل اسلامی ایران با تکرار و اشاعه دروغ؟

توصیه جمهوری اسلامی ایران برای رفع بحران ها و تنشهای جهانی همواره نفوذ در دلها بوده است. توصیه خود شما به دولتهای جهان همواره تاکید بر اهمیّت توجّه صاحبان قدرت به دلهای مسلمین به جای استفاده از زور بوده است. مفهوم این دوگانگی در برخورد با هم وطنان معترضمان چیست؟ چگونه است که آمریکای جهانخوار برای رفع مشکلات باید به اعتماد سازی و فتح دلها بپردازد،‌ ولی ایران اسلامی جواب اعتراض خاموش مردمش را به گلوله می دهد؟ کجاست رهنمود شما به مجریان امنیّت در منع خشونت؟ چقدر خون کافی است تا از وضعیّت پیش آمده در دوران رهبری شما اظهار شرمزدگی و عذرخواهی کنید؟

خونِ خونداده بر گردن خونریز است، و نه خونریخته. ما مواضع شما در اوّلین نماز جمعه بعد از انتخابات را مسبّب خشونت و ریخته شدن خون خواهران و برادران دینی مان می دانیم. ادامه جانبداری شما از یک گروه و بی اعتنایی به گروه دیگر مستقیما موجب تضعیف بیشتر نهاد ولایت و امنیّت مردم خواهد بود. نگران معصومیّت نداشته نباشید و به جهت نتایج خونبار خطبه های نماز جمعه اخیرتان از خداوند متعّال و مردم ایران عذرخواهی کنید. به اصرار بر مواضع مغرضانه چند هفته اخیر خود ادامه ندهید، و مطمئن باشید بطلان تقدّس سیّد علی خامنه ای بر همگان مبرهن است، حتّی بر چاپلوسانی که جز این اظهار می کنند. به شما و شورای محترم خبرگان توصیه اکید می کنیم که برای حراست از جمهوری اسلامی ایران در صدد اصلاح و جبران اشتباهات اخیر بر آیید، و فراموش نکنید ما وارثان انقلاب به تاسّی از سیره سیّد الشهداء (ع) در برابر ظلم در حفاظت از انقلاب پدران و مادرانمان لحظه ای درنگ نخواهیم کرد.

جمعی از وارثان انقلاب اسلامی ایران

رونوشت: شورای محترم خبرگان جهت اطّلاع و اقدام

(می توانید با کامنت حمایت خودتون رو از متن نامه بیان کنید)

در اهمیّت تدارکات برای روزی که موسوی فراخوان دهد

سبعویت و وحشی گری نیروهای آقای خامنه ای، همراه با این استدلالِ خنده آور که مسولیّت عواقب کشت و کشتار بر عهده کسانی است که راهپیمایی ها در حمایت از آنها شکل میگیرد، کم و بیش فضای اطلاع رسانی مجازی را دچار عذاب وجدان، سردرگمی، و کما بیش انفعال کرده است. در حالی که از شور و حال و انگیزه مردم برای ادامه حمایتشان از میرحسین کاسته نشده است، جامعه اطلاع رسانی مجازی دچار افکار دوگانه در حمایت از روشهای اعتراض مردم خیابانها شده است.

وضعیت ایده آل برای حفظ امنیّت مردم و پیش برد اهدافشان ایجاد آمادگی های لازم و به روز نگه داشتن کانالهای ارتباط های جمعی برای پاسخ به یک اشاره احتمالی میرحسین است. تنها در چنین شرایطی خواهد بود که میرحسین قدرت مذاکره خود را از دست نخواهد داد وتخمین حکومت از تبعات عکس العملهای میرحسین در رفتار صاحبان قدرت تاثیر جدی میگذارد.

سردرگمی، تردید و گیج زدن در این وضعیّت زمینه ساز دلسرد شدن سربازان فعال خیابانها و موجب نتایج دهشت باری در آینده علی الخصوص برای رهبران جنبش و دستگیرشدگان خواهد شد.

وظیفه ما صداهای فضای مجازی انرژی و روحیه بخشیدن به مردم معترض مظلوم در ادامه تلاشهایشان است.

نفس صحبت در مورد تدارکات راهپیمایی های احتمالی نباید دچار رکود بشود. این نه به معنی پخش شایعه و قرارهای راهپیمایی بی اساس است. بلکه صحبت از چیدمان و برنامه هایی است که به گوش همگان رسانده شده و منتظر اشاره رهبران است. برنامه مسیرهای چندگانه راهپیمایی یکی از این تلاشهاست. رنگ نویسی همه خیابانها در یک روز مصداق دیگری از «تدارکات» ما برای راهپیمایی های «احتمالی» است. تاثیر این تلاشها در همه گیر شدن و برقراری کانالهای ارتباطی سریع، به نحوی که تبعات اشاره میرحسین به راهپیمایی برای حکومت قابل کنترل نباشد، است.

دقت کنید که در همه این «تدارکات» چشم و گوش به فرمانهای رهبران اصلی جنبش است و ما فقط نقش «تدارکات چی» را ایفا می کنیم. در لغو راهپیمایی، لغو مسیرهای راهپیمایی، لغو برنامه رنگ نویسی یا مشابه اینها ما گوش به فرمان میرحسین موسوی خواهیم بود.

راهپیمایی به دلیل تحت فشار گذاشتن قداست ولایت موثرترین ابزار فشار ماست. در اهمیّت آن تردید نکنید.

دفع تاکتیک اشغال نظامی محل راهپیمایی: راهپیمایی همزمان در چند نقطه

هزمان با تجمع در مرقد امام به دعوت سید حسن خمینی در اعتراض به نتایج انتخابات، در پنج منطقه تهران تجمع می کنیم. مسیر شماره ۱ میدان صادقیه - مسیر شماره ۲ خیابان میرداماد - مسیر شماره ۳ خیابان رسالت - مسیر شماره ۴ خیابان مولوی میدان رازی - مسیر شماره ۵ خ انقلاب میدان فردوسی

نقشه مسیرهای راهپیماییی

فایل متنی (برای اینترنت سرعت پایین)

منتظر اعلام روز راهپیمایی باشید

راهپیمایی روز ۱۸ تیر

میر حسین موسوی: با ترفندهايي كه ماهيت آن براي همه مردم روشن شده است از صحنه بيرون نمي روم


و ما نیز

وعده ما ۱۸ تیر ۱۳۸۸ در پنج منطقه اصلی تهران:

مسیر شماره ۱ - خیابان ستارخان - میدان صادقیه

مسیر شماره ۲- خیابان مولوی - میدان رازی

مسیر شماره ۳ - خیابان رسالت - میدان رسالت

مسیر شماره ۴ - خیابان میرداماد - تقاطع مدرس

مسیر شماره ۵ - خیابان انقلاب - میدان فردوسی

نقشه مسیرها

۱۸ تیر کف خیابان های تهران را با رنگ سبز شعار نویسی می کنیم.

دولتیان بدانند، ادامه بی توجّهی به درخواستهای مردم هزینه گزافی برای آنها خواهد داشت.

تجدید انتخابات تنها گزینه

حجت الاسلام خامنه ای در نماز جمعه گفته اند راهپیمایی در خیابان ها بهانه ای برای فشار به حکومت نیست.

اتفاقا هست. بدجور هم هست. دلیلش شکسته شدن ادعای راهبری مسلمین جهان وعلنی شدن مخالفت بخش بزرگی از جامعه ایران با رهبری حجت الاسلام است. نتیجه علنی شدن این مخالفت، از اعتبار افتادن خود به خودی شایستگی آقای خامنه ای برای ایفای نقش رهبری و بی مفهوم شدن ولایت ایشان بر مردم است. به همین دلیل است که روز شنبه بعد از سخنرانی نماز جمعه رهبری، حتّی با گلوله و ریختن گاز و آب اشک آور از هلی کوپتر ها «باید» جلوی تجمع و اعتراض گرفته می شد.

درد راهپیمایی معترض برای رهبری آن چنان عظیم است که اگر واقعا احساس کنند امکان جلوگیری وجود ندارد زهر کوتاه آمدن و قیافه بی طرفی گرفتن را خواهند نوشید.

درد راهپیمایی معترض برای رهبری چنان عظیم است که نیازی به اعتصاب، اخلال در فعالیّتهای اقتصادی، یا روشهای خشونت بار نیست. کافی است همه تلاشمان را به برگزاری یک راهپیمایی بزرگ و حساب شده معطوف کنیم. باور داشته باشید ضرر علنی شدن اعتراض به رهبری برایشان غیر قابل تحمّل است و قبل از آن مجبور به توجه به این قشر بزرگ ناراضی خواهند بود.

از امروز همه در انتظار ۱۸ تیر. این نقشه ها و تدارکات ما را دیده اید ولی امر مسلمین جهان؟‌

این خط - این نشان. جام زهر همان بغل دستتان است. توصیه اکید می کنیم، از خود گذشته شوید و ترتیب یک انتخابات مجدد سالم را برای حفظ نظام اسلامی بدهید. که درغیر این صورت، زبانه های این آتش حوزه هایی را در بر خواهند گرفت که برای شما و نظام اسلامیتان به مراتب دردناک تر خواهد بود.

به همه آنهایی که دلسوز نظام هستید هشدار می دهیم: تنها راه جلوگیری از گسترش این آتش توجّه به درخواست لااقل ۱۴ میلیون ایرانی شهر نشین (به قول شما) است. وگرنه شهری برایتان نخواهد ماند که بر آن ولایت کنید.

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم. موجیم که آسودگی ما عدم ماست.

مسیر راهپیمایی ۱۸ تیر

مسیر راهپیمایی ۱۸ تیر را می توانید در آدرس ببینید: http://tinyurl.com/sabzmasir

نقشه مسیر هم در این آدرس موجود است: http://tinyurl.com/sabziran

از حالا برای روز راهپیمایی رنگ سبز تهیه کنید. روز راهپیمایی تمام تهران را با رنگ سبز شعار نویسی می کنیم.

سعی کنید فایل متنی را پرینت کنید و در محله های اطراف مسیرهای اصلی راهپیمایی، به خصوص در مسیرهای جنوب تهران که کمتر دسترسی به اینترنت وجود دارد، پخش کنید. اعلامیّه های متنی را می توانید در تاکسی، مترو و اتوبوس، جا بگذارید. می توانید روی زمین در محلهای پر رفت و آمد روی زمین پخش کنید (مواظب دوربین ها باشید)، و بالاخره می توانید توسط پست با آدرس فرستنده نا مشخص به آدرسهای آشنایان (و همسایه های آشنایان) پست کنید.

مهم رسیدن صدای ما به گوش سرکوبگران است. پرصدا عمل کنیم کوتاه خواهند آمد.

ما زنده به آنیم که آرام نگیریم، موجیم که آسودگی ما عدم ماست.

این خط، این نشان

حجت الاسلام خامنه ای همه ی همه ی تخم مرغهایش را در گذرا بودن موج اعتراضها چیده است. ولی ما زنده به آنیم که آرام نگیریم. می خواهیم برایشان خط و نشان بکشیم. خط و نشانی مشخص با اهداف مشخص و زمان مشخص. خط و نشانی که هیچ امیدی برایشان باقی نگذارد که این اعتراضها یک موج گذرا است و تمام خواهد شد. خط و نشانی که همه همه تخم مرغهایشان را فرق سرشان خراب کند. ما یک برنامه مدوّن از پیش تعیین شده نیاز داریم که به دست همه مردم برسانیم. تاریخهای معنی دار سال را امروز در یک تقویم مشخص کنیم و بلند اعلام کنیم اگر به خواسته هایمان توجّه نشود برای همه سال برنامه ریخته ایم، فکر همه جایش را هم کرده ایم.

خط و نشان مشخص. نه شایعه های روزمره که آهای فردا فلان جا با حضور میرحسین موسوی و مهدی کروبی و چه و چه.

امروز تظاهرات فردا تظاهرات، امروز میدان هفت تیر، فردا مرقد امام، ساعت ۴ میدان امام. این شایعه سازی های این چند روز مثل شایعه های قدیمی تلویزیون های فسیل-جلسی شدند که هر هفته قرار بود همه مردم پارک ملّت جمع شوند و شنبه بعدش ولیعهد تشریف فرما شود. اینها مردم را خسته می کند ونتیجه میشود همان پیش بینی حجت الاسلام مهرورز.

راهپیمایی یکبار ولی محکم. دقّت کنید که درخواست راهپیمایی های میرحسین و مجمع روحانیّون چه تاثیر وحشتناکی گذاشتند.
بیایید همه توانمان را برای ساختن یک تهدید درست وحسابی صرف کنیم. چیزی که رده های بالا را به فکر فرو برد و به پای میز مذاکره با میرحسین بکشاند.

جماعت توییتر، جماعت فرند فید، جماعت بالاترین، جماعت فیس بوک، عزیزان کوچه بالای و پایینی و وبلاگستان: بساط راهپیمایی های پراکنده بر اساس شایعه های توییتر را تمام کنیم. ۱۸ تیر مشخصا پیش روی ماست. از «حالا» همه جا بنویسیم قرار است ۱۸ تیر چه بشود اگر به حرفهای میرحسین توجّه نکنند.

می پرسی هدف؟‌ رضایت ما رضایت میرحسین است. غیر از او هم ابزاری برای مذاکره نداریم. ما منتظریم میرحسین از صدا و سیمای خودمان با ما زنده سخن بگوید. خسته شدیم از خواندن بیّانیّه های کوتاهی که با دلهره ی دزدیده شدن سایتهایش طعم شیرین داشتن رهبری استوار را کم مزه کرده است.

برای هر ماه یک روز را زیر همین پست پیشنهاد دهید.

چه باید کرد‌(۲)

شنبه گذشت و خون جاری شد.

شدّت برخورد نیروهای نظامی و ریختن خون مردم بی دفاع درد آور است. ادامه این مشی راهپیمایی برای مردم هزینه بر و خطرساز شده است. مهم تکرار راهپیمایی ها نیست. مهم زمزمه وجود راهپیمایی های آینده است اگر به درخواستهای میرحسین توجه نشود. مهم نفس راهپیمایی نیست مهم نفس اعتراض و نفس اعلام آمادگی در حمایت از میرحسین است.

۱- ای کاش رسم شعار نویسی دیواری احیا میشد. اعتراض خودمان را به گوش دیوارها برسانیم، شرفشان از مسلسل به دستها بیشتر است.

۲- بیّانیّه های میر را بسیاری نخوانده اند. اگر دستتان میرسد پرینت کنید و پخش کنید. حفظ کنید و پیامش را دهان به دهان کنید. به خصوص در جنوب شهر.

۳- دست از الله اکبر شبانه برندارید. چراغهایتان را خاموش کنید و به پشت بامها بروید.

۴- از امروز با رعب راهمپیمایی ۱۸ تیر را در دل رژیم بلوا کنیم.

به گوششان برسانید حساب همه جایش را کرده ایم اگر کوتاه نیایند:

برای آنکه نتوانند نیروهایشان را متمرکز کنند در یک نقطه، درهمه میدانهای مهم شهر قرار میگذاریم‌:‌ انقلاب - آزادی - صادقیه - ونک - رسالت - پونک - هفت تیر - بعد از متمرکز شدن همه به سمت خیابان آزادی-انقلاب حرکت می کنیم.

روی زمین هر میدان شهر که تسخیر می کنید وسیع رنگ نویسی کنید. نیازی به درگیری با پلیس نیست. مهم اعلام حضور ماست. وقت زیادی نمیگیره یک سطل رنگ رو با تینر و گازوییل حل کنید (که اسفالت رو حل کنه - اگه راه دیگه بلدید که رنگ روی اسفالت سریع خشک بشه کامنت بگذارید)‌ بریزید کف خیابون. سعی کنید یادگار حضورتان را ثبت کنید و بعد میدان را ترک کنید.

شعار نویسی تا ۱۸ تیر:

۱۸ تیر انقلاب - آزادی - صادقیه - ونک - رسالت - پونک - هفت تیر

استقلال آزادی جمهوری اسلامی

تا احمدی نژاده هر روز همین بساطه

رضایت ما رضایت میرحسین

سعی کنید شعارها حول تکرار انتخابات و توجه به درخواستهای میرحسین باشد و به مسایل کلی تر نپردازید. سعی کنید مضمون شعار برای نظام قابل اجرا باشد تا بر اثر فشار برایشان قابل پذیرش باشد.‌ از مرگ بر دیکتاتور و شعارهای مشابه دوری کنید. شعارهای غیر قابل اجرا (مثل نه به رهبر یا مرگ بر جمهوری اسلامی) فقط هزینه سازند.

سعی کنید قبل از ۱۸ تیر از ابعاد راهپیمایی وحشت زده شوند. انشالله نیاز به راهپیمایی نشد! تا ۱۸ تیر وقت زیاد دارند که به فکر چاره باشند. بدانند که اگر شد خون برای ازادی. هیچ جای دنیا بی هزینه حق گرفتنی نیست.



اگر راهپیمایی می روید با پلیس درگیر نشوید. اینها توصیه هایی است که ما به آن فکر کرده ایم. ایده ها و افکارتان را به ما ایمیل بزنید:

قبل از ورود به محل اصلی تجمعِ‌، به دسته های کوچکتر در محلی خارج ازتجمع بپیوندید. تا متمرکز نشدید به سمت محل اصلی حرکت نکنید. قبل از حرکت به سمت محل اصلی و درگیری، مکان امنی خارج از محدوده پلیس را برای متمرکز شدن بعد از درگیری با گارد تعیین کنید. به محض حمله گارد فرار کنید به سمت محل قراری که از قبل تنظیم کردید. دوباره متمرکز شوید و باز به محلهای اصلی نزدیک شوید. با پلیس درگیر نشوید.


ابتدا خارج از محل اصلی در مکان امن سعی کنید دو دسته جداگانه باشید. برای دسته ها فرمانده مشخص کنید. با فرمان فرمانده همگی فرار یا حمله کنید. با دو دسته شدن، دسته کوچک اول به سمت گارد نزدیک می شود و با حمله گارد فرار می کند. با متفرق شدن گارد در تعقیب دسته اول، دسته بزرگ تر دوم از مسیر دیگری میدان را در اختیار میگیرد.

در صورت متفرق شدن جمعیت به محل قراری که قبلا بین گروه مقرر کرده اید مراجعه کنید. اگر لازم شد بین خودتان افراد مشکوک را به دنبال بی سیم یا اسپری اشک آور بازرسی کنید. اجازه ندهید لباس شخصی ها بین شما محل قرار تمرکز بعد از فرار را متوجه شوند.

محلهایی مثل بلوار کشاورز محل فرار و جمع شدن مجدد خوبی است. وجود پارک لاله و جوی میان خیابان دسترسی موتور ها و گارد را به یک طرف خیابان از طرف دیگر و فرار از دست گارد محدود می کند. همین طور طول اتوبان کردستان از تقاطع جلال آل احمد تا همت، به خاطر کوچه های فرعی به اتوبان که قابل عبور توسط وسیله نقلیه نیست ولی برای عابر پیاده قابل دسترسی است و خانه های اطراف برای ضبط تصاویر و دسترسی به امیر آباد - کارگر - فاطمی - جلال آل احمد. محل های مناسب نزدیک هر میدان را قبلا شناسایی کنید.
.

شنبه شروع فصلی دیگر

نماز جمعه تهران به امامت مقام عظمای ولایت، ولی امر مسلمین جهان،‌ حضرت آیت الله العظمی خامنه ای، دامه ظله العالی، فردا در تهران برگزار می شود.

روشی که بارها قبلا تکرار شده است. مثل همیشه خواهد آمد‌، دوباره به سلاحی تکیه خواهد زد‌، و خطابه ای فصل الخطاب خواهد خواند، که احتمالا مثل همیشه معترضان را هم کاسه براندازان می خواند، همه را به سکوت و فراموشی دعوت می کند،‌ و به عواقب دردناک اصرار بر حقوقشان هشدار می دهد.

میر هفته ای است که گفته است شنبه بعد در همان مسیر قدیمی انقلاب به سوی آزادی روی سقف ماشینی با شلوار کهنه ای دستهایش را به نشانه امید دوباره بالا خواهد گرفت. مگر نه که انقلاب کردیم که به آزادی برسیم؟

مشتهایمان را جمع کنیم،‌ دندانهایمان را بفشاریم، دست به دست هم دهیم، زمین را از صدای پاهایمان به لرزه در آوریم، و صدای نفس های معترضمان را به گوش معظم له برسانیم. آن طور که روز جمعه به جز به سلاح در دستش تکیه ای احساس نکند. بگذارید به تک تک کلماتش دوباره فکر کند. جواب تک تک کلمه هایش را بیست سال است در سینه نگاه داشته ایم. بگذارید بداند منتظر خطایش هستیم. بگذارید بداند این خس و خاشاک منتظرشنیدن یک کلمه تحقیراست. فقط یک کلمه. منتظر یک کلمه تهدید است. فقط یک کلمه تا شنبه را بر سرش خراب کند.

شنبه روز شکستن ابهت پوشالی معظم له است. شنبه روز به خاک سپردن دستورالعمل کهنه سرکوب به بهانه فصل الخطاب است. بگو خطاب فصل، نه فصل الخطاب.

شنبه، با پای شکسته و بازوی کتک خورده، شانه به شانه میر از انقلاب تا آزادی . شنبه، یا دوباره اسیر همان بازی های قدیمی می شویم، یا فصل الخطاب فصل خطابهایش زمستان می شود.

افکار آن طرفی ها

برآورد ما از شرايط کنوني اين است که وضعيت براي مدتي به همين منوال ادامه پيدا خواهد کرد و درگيري هاي خياباني و اعتراضات و تجمعات نيز به طول خواهد کشيد. در اين مسير طبعا ما خطوط کلي را از مواضع و فرمايشات رهبر انقلاب استنباط خواهيم کرد.

آنچه اکنون براي ما مهم است اين است که بتوانيم افکار عمومي را توجيه کنيم. در واقع آنچه در آغاز ماجرا رقم خورد به نوعي تقابل 24 ميليون نفر با 13 ميليون نفر بود. اين تقابل مي توانست زمينه ساز مواجهه يک جمع 13 ميليوني با اصل حاکميت و ضربه خوردن نظام مطابق تئوري انقلاب هاي مخملي باشد. آنچه اکنون رخ داده است تاکيد بر قانونگرايي است. بدين معنا که ظهور اين دعوا نبايد دو قطبي حاکميت و غير حاکميت يا احمدي نژاد و ميرحسين را تداعي کند.

اين تقابل بايد تداعي گر دو قطبي قانونگرايي و قانونگريزي باشد و در اين ميان بايد به گونه اي حرکت کرد تا افکار عمومي در اين دو قطبي قرار بگيرند و قانونگرايي را انتخاب کنند. واقعيت هم همين است. هيچ مشکلي براي پيگيري شک و شبهه ها از مجاري قانوني وجود ندارد. اما برخي با اصل انتخابات مشکل دارند و اصولا موارد تخلفي مستندي نيز براي ارائه ندارند و تنها مي خواهند با فضاسازي کشور را شلوغ کنند.اسم تجمعات غيرقانوني که به اغتشاش مي انجامد و مماشات ميرحسين و اطرافيان او نسبت به اين صدمات و هزينه ها چه چيزي است غير از قانون گريزي؟ حرف در اين ميان واقعا زياد است که مي گذريم.

ما علاقه اي نداريم سايرين را قانونگريز معرفي کنيم واتفاقا ترجيح بر آن است که همه به خط انقلاب و قانونگرايي برگردند. سخنان رهبر انقلاب هم به نوعي فرصتي بود براي بازگشت غوغاسالاران به خط انقلاب. بهترين حالت پذيرفتن قانون وبازگشت . اينان به خط انقلاب است. اما عملکرد کنوني اينان نشان مي دهد که در اين مسير حرکت نخواهند کرد و اصولا مشکل اينان تخلفات انتخاباتي نيست که خواهد حل شود.

اميد آنکه شرايط ايجاد شده فضايي فراهم کند براي حذف کساني که انگل وار به پيکره نظام چسبيده اند و به خاطر هزينه اي که حذفشان براي نظام داشته است، هم چنان در بدنه نظام حضور داشته اند. نتيجه اين گفتار اين شد که ما موظفيم در راستاي هدايت افکار عمومي و دعوت به قانونگرايي تلاش کنيم. بعد از اين تاکيد بر قانونگرايي فضا براي شناخت قانونگريزان هم باز مي شود و اين همان مسيري است صدا و سيما هم در پيش گرفته است. در اين مسير البته نبايد برخي متهمان واقعي تبرئه شوند.

همه بايد به هوش باشيم والسلام

چه باید کرد (۱)

این همه هزینه، کشته، نا امنی، برای چه هدفی؟

شمارش مجدد؟ تکرار انتخابات؟ برکناری رهبر؟ برکناری آقای احمدی نژاد؟

حرف میرحسین کاملا مشخص است که هدف او تکرار انتخابات است. چرا؟

مشکل ما اساسا از جنس احمدی نژاد یا موسوی یا فلانی یا فلانی نیست. مشکل ما با روش برگزاری انتخابات است. هدف مشخص و قابل دسترسی انتخاب کنیم. تکرار انتخابات قانونا ممکن است. شورای نگهبان می تواند با مراجعه به شرایط برگزاری انتخابات و نحوه تبلیغات کاندیداها نتیجه انتخابات را باطل کند و دستور تکرار آن را بدهد.

حسن تکرار انتخابات دادن فرصت مجددی است که استانداردهای جدیدی برای برگزاری انتخابات تثبیت کند. در شرایط فعلی، امیدی به آینده انتخابات در ایران نیست، مردم بسیاری سرخورده و نا امیدند، و از شرکت در انتخابات حتّی عصبانی و پشیمان. اگر همه این هزینه های این روزها به شفاف تر شدن نحوه برگزاری انتخابات در ایران و بازگرداندن اعتماد مردم به سلامت رای گیری منجر شود،‌ اتفاق ارزنده ای در ایران رخ داده است.

به احتمال زیادی امّا شورای نگهبان، زیر بار ابطال نتایج و تکرار انتخابات نخواهد رفت. برای مجبور کردن شورای نگهبان به پذیرفتن تکرار، غیر از روشهای قانونی که کمیته مشترک صیانت از آرای آقایان موسوی و کروبی و مستقلا اقای رضایی دنبال می کنند، لازم است شورای نگهبان را از عزم راسخ طرفداران یک کاندیدا به مطالبه حقوقشان مطلع کرد. خواست میرحسین شعارهای شبانه الله اکبر برای تداوم صدای اعتراض بوده است. روشی که کمترین احتمال خارج شدن از کنترل و ایجاد ناامنی دارد و از همه مهمتر باعث خستگی مردم نخواهد شد.

اهمیّت خسته نکردن مردم با شایعه ها و هزینه های اضافه در حفظ انرژی مردم برای حمایت از درخواستهای بعدی میرحسین است. می توان از حرفهایشان حدس زد که به چه کمکی احتیاج دارند. تا اطلاع ثانوی فعلا، فقط شعارهای الله اکبر شبانه.

اگر پیشنهادی دارید به ما ایمیل بزنید.

تمرکز رمز پیروزی

فردا ساعت فلان همه در خیابان فلان - امروز ساعت فلان همه در خیابان فلان - جمعه موقع فلان همه در فلان مکان

ادامه شنیدین این همه قرارهای تو خالی موجب از دست رفتن اعتبار دعوتهای حقیقی برای حمایت خواهد شد. بعلاوه، چنین شایعاتی که بعضا دقیقا به هدف ایجاد آشوب و بلوا درست میشود،‌ باعث خسته شدن مردم، به خطر افتادن مردم در تجمعات کم تعداد،‌ و بهانه برای بدنام کردن تلاش مردم به نام آشوبگری خواهد شد.

در اینجا سعی می کنیم درخواستهای علنی میرحسین را تبلیغ، و حرکتهای خودجوش را متمرکز و هماهنگ کنیم.

اگر پیشنهادی برای پیش برد تلاشمان برای احقاق حقوق از دست رفته دارید به ما ایمیل بزنید (یا دربخش نظرات وارد کنید) تا در لیست نویسندگان اضافه شوید. منتظر پستهای بعدی باشید.

چه باید کرد؟‌ (شنبه روز بعد از اعلام نتایج)

اوّل عصبانی نباشیم تا بتوانیم فکر کنیم.

دوّم، نباید به سمت فضای امنیّتی رفت. مجاهدین خلق اوائل انقلاب این راه را رفته اند. وقتی ردّ صلاحیّت شدند اوّل تظاهرات کردند بعد خشونت کردند بعد که راههاشان بسته شد گفتند هر پنج نفری خودشان هماهنگ شوند و فضا را نا امن کنند تا جمهوریّتی نماند که رییس جمهوری داشته باشد تا وقتی که کوتاه بیایند. آن طرفی ها تا پای همه جایش ایستاده اند - از خشونت راه به جایی برده نمی شود، مردمش هم نیست. میر دعوت به آرامش کرده و انا لله خوانده که حافظ آرای ماست.

سوّم، همه گوشمان به میرحسین. دهن به دهن کنید هر حرف میر حسین را مثل هر اعلامیّه امام. میرحسین رسانه ندارد. حرفش را به گوش همه برسانید. ولایت میر. مواظب شایعه ها هم باشید. نقل قول از کسی بپذیرید که آشنا است. دروغ است که فردا کوچه میرهادی ساعت 12:30. حرفهای میر بوی خودش را دارد. الله اکبرهای شبانه فکر او بود. تجمع کوچه فلان فکر او نیست. میر دعوت به آرامش کرده و انا لله خوانده که حافظ آرای ماست.

چهارم، نا امید نشوید. یک صدای رسمی مخالف در داخل حکومت ایران در حال به دنیا آمدن است. بگذاریم با ارامش و حمایت راحت زایمان کند. هدف همه ما باید نهادینه شدن صدای مخالفی که برانداز هم نیست در متن نظام سیاسی ایران باشد. طولانی تر از نتیجه این انتخابات فکر کنید. دسته بندی در بدنه قدرت تازه درست و حسابی در حال شکل گرفتن است. یادتان باشد اکثریّت مجلس خبرگان به هاشمی رفسنجانی رای داد. خیلی از نمایندگان اصولگرا به احمدی نژاد رای ندادند. قالیباف و رضایی هم پشت احمدی نژاد نبودند. این انتخابات بلند گویی شد که صدای مخالف در درون نظام سیاسی ایران بلند شود. هر ایرانی از امروز باید رسانه حزب شود. بین خودمان دهن به دهن باید قرار شعارهای شبانه بگذاریم. دهن به دهن بین خودمان بیانیّه چاپ کنیم و در و دیوار اداره بچسبانیم. دهن به دهن بین خودمان روزنامه اینترنتی درست کنیم پرینت کنیم و بین مردم پخش کنیم. شبها سر راه اداره خبرهای پرینت شده را زیر در پارکینگها پخش کنیم. سبز بپوشیم. ایمیل لیست بسازیم. کانالهایی بشویم برای رساندن پیام میر به مردم. این صدا نباید خاموش شود.

پنجم، آرامش نشانه عدم اعتراض نیست. باید تلاش کنیم اعتراضمان به نحوی باشد که بهانه قلع و قمع ندهد. به سمتی برویم که یک صدای مخالف قوی مثل همه کشورهای دنیا از داخل حکومت شنیده شود. هر چه این صدا به مرکز قدرت نزدیک تر باشد قدرتش برای پاسداری از حقوق پشتیبانانش بیشتر میشود. سعی نکنیم با قدرت قهر کنیم. و این معنی اش سکوت نیست. حرف زدن با همکار، سبز پوشیدن، به نمایندگان و منصوبین احمدی نژاد اعتراض کردن. و از همه مهمتر فریاد زدن حمایت همه جانبه از صدای مخالف درون حکومت.

پنجم، فکر نکنید فقط ایران پر از ظلم است. یادتان باشد جورج بوش هم در مقابل ال گور با تقلب انتخاباتی برنده شد. یادتان باشد جورج بوش هم با دروغ گفتن و سو استفاده از منابع حکومتی در انتخابات میان دوره ای برنده شد. به اینها فکر کنید شاید کمتر احساس بدبختی کنید.

ششم، آنها که خارجید هماهنگ شوید. از دولتهایمان توقعات مشخص داشته باشیم. مثلا اعتراض رسمی به سفرای ایران به عدم شفافیّت و محدود کردن اعتراض یک نماینده مطرح مردم. مثلا ممنوعیّت سفرهای خارجی رییس جمهور تا زمانی که وضعیّت انتخابات روشن نشده است.

هفتم، دروغ را باور نکنید. حتی اگر به چه بزرگی باشد.