با ابزار قهر نکنیم. با ابزار قهر نکنیم. با ابزار قهر نکنیم.

بحث حضور در نمازجمعه به امامت هاشمی داغ داغ است. بعضی ها شلوغ شدن نمازجمعه را به نفع سبزها نمی دانند. بعضی ها برعکس.

این وسط یک چیز گم شده است. لحظه ای فردای روزی را تصور کنید که گارد ضد شورش به نمازگزاران حمله کرده است. لحظه ای را تصور کنید که با قیافه های درهم در ستاد تامین استان نشسته اند و کاسه چه کنم بدست گرفته اند که نماز هفته بعد را چه کنند.

این استراتژی بود که در مسجد قبا نشان داد خیلی خوب جواب میدهد. استراتژی ربودن تجمعات قانونی. نماز جمعه یک راهپیمایی هفتگی قانونی است. دقت می کنید؟‌ «هفتگی». یعنی هر هفته به ما فرصت اعتراض و جمع شدن می دهد. مهم این نیست که چه کسی خطیب است و چه کسی فیلم بردار و چه کسی برگزار کننده. مهم حمله به کارکرد دزدیده شده نمازجمعه است. مهم تبدیل نمازجمعه های میلیونی هفتگی تهران به محل اعتراض عمومی است. خیلی فرصت بزرگی است که شاید زمان شاه نبود، اما حالا هست و وظیفه ماست که این فرصتها را کشف کنیم و درست استفاده کنیم. حضور پر تعداد و تمرکز و تکرار هفتگی حمله به نمازجمعه در نهایت باعث تعطیلی نماز جمعه به شیوه فعلی اش خواهد بود. دقت کنید که شعار دادن در نماز جمعه ممنوع نیست. کافی است که گروهی شروع به الله اکبر گفتن کنند و دور هم جمع شوند. شعارهای بعدی اش وقتی جمعیت زیاد شد خودش می آید.

حتی لباس و نشان سبز هم مهم نیست. همان ریش مرتب و لباس مرتب و چادر خوشحال گل گلی بهترن نشان ماست. موقعش که شد و دستها بالا رفت و شعارها لرزه به خیابانهای اطراف دانشگاه تهران انداخت، همه چیز معلوم خواهد شد. یادتان باشد ما هم فیلم بردار داریم. ما هم دوربین داریم. ما هم موبایل داریم.

و چرا فقط نماز هاشمی؟‌ مگر سر پیاز است یا ته پیاز؟ چرا روز نمازجمعه جنتی نباید جمعیت ملیونی تهران در محل دانشگاه تهران شعار «جنتی لعنتی» سر بدهد؟

نکته آخر. منتظر حرف موسوی نباشید. نماز جمعه بهترین جاست و بهترین فرصت هفتگی است. فعلا که خودش و خاتمی هم میروند. شاید نتوانند و شاید فکر نکنند که می شود و شاید بترسند که دعوت کنند و کسی نیاید و همه چیز نقش بر آب شود.