خرداد پارسال که شروع جنبش بود رویه ما این بود که درخواست راهپیمایی از طرف موسوی و کروبی به معنای این هست که ما حامیان بدون توجه به پاسخ حکومت راهپیمایی برگزار میکنیم.
اما الان خرداد امسال هستیم و من فکر میکنم استراتژی ما باید طور دیگه‌ای باشه.
اگه بدون توجه به جواب حکومت راهپیمایی کنیم یعنی همون کاری که تا حالا کردیم رو مجدد تکرار کردیم. پیش بینی ادامه وضعیت هم ساده است. اولا حکومت چون می‌دونه که ما به پاسخش محل نمیگذاریم حتما درخواست رو رد میکنه. این طوری اولا قبول نکردند که ما حق راهپیمایی داریم. ثانیا مسولیت هر اتفاقی که بیافته رو گردن برگزار کننده ها می‌گذارند. و سوم که بهشون تو ادامه برنامه پرونده سازی برای دستگیر شده ها و احیانا سران جنبش کمک میکنه که راهپیمایی بدون مجوز انجام شده.
اما اگه منتظر جوابشون بشیم (که مطمئنا نه هست) و بعد موسوی و کروبی مجددا در جواب رد اونها درخواست مجوز کنند برای هفته بعدش و ما هم عملا صبر کنیم و منتظر جواب درخواست بعدی بشیم اونها تو آچمز قرار میگیرند. چند بار که درخواست مجوز رسانه‌ای شده ما رو رد کنند ما دیگه عملا دست بالا رو میگیریم با برگزاری راهپیمایی بعد از چند بار رد شدن چون که ما درخواست مکرر دادیم و خودتون باعث شدید راهپیمایی خارج از چهارچوب صورت بگیره.
این طوری ما به هدفمون که تثبیت اجرای اصل ۲۷ و تجمعات آزاد هست نزدیک تر میشیم. صرف راهپیمایی کردن الان فقط یک کتک خوردن در راستای کتک خوردنهای طول سال پیش و دستگیریهای مجدد میشه. اما برخورد متفاوت ما با اصرار بر گرفتن مجوز ما رو بیشتر به هدف برگزاری تجمعات آزاد کمک میکنه.
این استراتژی البته دوربینی و صبر حامیان رو می‌طلبه و اعتماد کامل به رهبران. برای رهبران جنبش دعوت به صبر و تکرار درخواست مجوز می‌تونه باعث ایجاد بدبینی بشه بین حامیان که رهبران میخواند سازش کنند. با هشیاری ما دست رده های بالا برای گیر کشوندن اونها باز میمونه.
اما الان خرداد امسال هستیم و من فکر میکنم استراتژی ما باید طور دیگه‌ای باشه.
اگه بدون توجه به جواب حکومت راهپیمایی کنیم یعنی همون کاری که تا حالا کردیم رو مجدد تکرار کردیم. پیش بینی ادامه وضعیت هم ساده است. اولا حکومت چون می‌دونه که ما به پاسخش محل نمیگذاریم حتما درخواست رو رد میکنه. این طوری اولا قبول نکردند که ما حق راهپیمایی داریم. ثانیا مسولیت هر اتفاقی که بیافته رو گردن برگزار کننده ها می‌گذارند. و سوم که بهشون تو ادامه برنامه پرونده سازی برای دستگیر شده ها و احیانا سران جنبش کمک میکنه که راهپیمایی بدون مجوز انجام شده.
اما اگه منتظر جوابشون بشیم (که مطمئنا نه هست) و بعد موسوی و کروبی مجددا در جواب رد اونها درخواست مجوز کنند برای هفته بعدش و ما هم عملا صبر کنیم و منتظر جواب درخواست بعدی بشیم اونها تو آچمز قرار میگیرند. چند بار که درخواست مجوز رسانه‌ای شده ما رو رد کنند ما دیگه عملا دست بالا رو میگیریم با برگزاری راهپیمایی بعد از چند بار رد شدن چون که ما درخواست مکرر دادیم و خودتون باعث شدید راهپیمایی خارج از چهارچوب صورت بگیره.
این طوری ما به هدفمون که تثبیت اجرای اصل ۲۷ و تجمعات آزاد هست نزدیک تر میشیم. صرف راهپیمایی کردن الان فقط یک کتک خوردن در راستای کتک خوردنهای طول سال پیش و دستگیریهای مجدد میشه. اما برخورد متفاوت ما با اصرار بر گرفتن مجوز ما رو بیشتر به هدف برگزاری تجمعات آزاد کمک میکنه.
این استراتژی البته دوربینی و صبر حامیان رو می‌طلبه و اعتماد کامل به رهبران. برای رهبران جنبش دعوت به صبر و تکرار درخواست مجوز می‌تونه باعث ایجاد بدبینی بشه بین حامیان که رهبران میخواند سازش کنند. با هشیاری ما دست رده های بالا برای گیر کشوندن اونها باز میمونه.
پستها
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر